Olga var kjend i Tinn som bygdas staaste kvinnemenneske. Ho gav seg aldri. Det gjorde ikkje sakja stort betre at ho som regel aldri hadde rett i noko. Men Olga sa berre herlegheiten og då kunne ein vita at slik vart det. Då Olga døydde i fjor haust, trur de ho fann seg i det? Åneidå. Ho sa berre herlegheiten og vart gangandes i huset sitt, til arvingane hennar fekk hive ho ut på juridisk grunnlag. Dei tenkte vel at dei endeleg skulle få fred, men då hadde dei ikkje regna med Olga. Etter mykje om og men vart Olga bannlyst frå Tinn av presten i bygda. Forbanna og forkommen, men like sta, kom ho til knappenålfabrikken på Nedre Slidre. No jobbar ho fast der. Pass dykk berre, ho får ofte vilja si. Sjølv om ho ikkje har rett! De er herved åtvara.


Olga gjeng litt ut og inn av åleinegrava si og har deltidskontrakt på laget.